serowo

Obiadek z serii "czas nadal mnie goni..."

Kiedy to się skończy? Na razie nie wiadomo.

Najważniejsze, że na Rynek Wildecki, wróciła pani Ania z morzem kolorowych tulipanów.

U niej jest najtaniej, ale to nie dlatego tam kupuję.

Pani Ania się uśmiecha nawet jeśli na dworze mróz.

Pani Ania robi najwspanialsze wiązanki, które zawsze trafią w gust osoby obdarowanej.

Pani Ania nie zapomina o magicznych słowach "miłego dnia"

Pani Ania umie o każdym kwiatku coś ciekawego powiedzieć.

I zawsze dołoży do niego coś od siebie - wielkiego liścia, pęk traw, wstążkę albo ciepłe słowo.

No ale rozgadałam się a czas napisać kilka słów o dzisiejszej serowej zupie.

Przepis pochodzi od Zapatrzonej Natalii. Kiedyś ugościła nas tą prostą recepturą - kaloryczną, sycącą , pyszną zupą, którą robi się w kilka chwil, i która w połączeniu z przeróżnymi dodatkami, nieustannie zmienia swój smak.

Dzięki temu nigdy się nie nudzi.

Oto mój dzisiejszy przepis.

zupa serowa

2 litry wywaru warzywnego

1 duży por

łyżka masła

łyżka pecorino

200g serka topionego (użyłam ementalera kremowego i ementalera z ziołami)

łyżka gęstej śmietany

łyżka prażonej cebulki

pietruszka

Na maśle szklę pokrojonego drobno pora, zalewam gorącym wywarem.

Zmniejszam ogień i dodaję pecorino i  rozdrobione serki. Trzymam na małym ogniu i często mieszam aż serki się rozpuszczą. Zagęszczam śmietaną, dodaję prażoną cebulkę i pietruszkę.

Świetnie smakuje z makaronem lub groszkiem ptysiowym.

Czasami dodaję pokrojoną marchewkę z wywaru.

Dziś podałam zupę  z pasztecikiem z pieczarkami.

Była pyszna. Brak białego wina, które zawsze świetnie pasuje do tej zupy nadrobiłam lekturą rozdziału z Łebkowskiego dotyczącą białych win francuskich:)

Smacznego!